O postępie będzie. Cieszę się ,że jestem dzieckiem,które miało możliwość obserwowania rozwoju techniki. No nie śmiejcie się-bo dokładnie tak to czuję. Kiedy chodziłam do szkoły podstawowej posiadanie komputera, to był szczyt marzeń-dostępny nielicznym . Pamiętam, jak zazdrościłam Brydzi, kiedy dostała commodore 64, który notabene zepsułyśmy w jedno popołudnie ahahaha-Brygida pamiętasz? :P. Potem szkoła średnia i informatyka haha. Jedyny dostęp do komputera.
Nawet na studiach nie miałam, całą pracę magisterską pisałam na maszynie z pomocą Mamy, a później Ciocia przepisała mi ją na kompie. Zadań i wypracowań nie oddawało się na pendrivie czy CD oraz nie przesyłało się mailem prac na zaliczenie.To były czasy ...Normalnie przedpotopowe :).
A teraz? Nie wyobrażam sobie, jak bardzo bym cierpiała, gdyby ktoś mi odciął dostęp do świata, zabierając mi net. Bolałoby. Bardzo. Nazywam się Asica i jestem uzależniona od netu. Całkiem spokojnie mogę się pod tym podpisać.
Tak, owszem,gdybym nie miała włączonego kompa, pracowałabym jeszcze więcej i robiła jeszcze więcej prac. Nigdy nie deklarowałam jednak, że chcę zostać pracoholiczką:). Zgadzam się z tym, że internet to skuteczny czasozjadacz. Ale...gdyby nie sieć , nie odkryłabym scrapbookingu-o ile byłabym biedniejsza!!!! Nawet nie chcę myśleć!!! Nie miałabym pasji!!! Nie poznałabym forum Scrappassion, nie odkryłabym gg, facebooka, vibera nie poznałabym przyjaciół.
Tak-wszystkie WAŻNE dla mnie osoby, poznałam dzięki uprzejmości Selsoftu:)
Och,jak ja kocham mojego dostawcę netu:))))). Big kiss dla Was
